دین و شریعت در قرآن (1)-(شرحی بر اندیشه معیار)

«سوره حمد - آیه4»:

در این آیه «یوم القیامه» به «یوم الدین» تعبیر شده و این آیه جایگاه و اهمیت دین آن هم دین حق و الهی را نشان می دهد. چرا که روز قیامت را به روز دین تعبیر کرده یعنی روزی که در آن تمام حقیقت دین حق آشکار می شود. که این دین ظاهر و باطن را شامل میشود....

میتوان گفت حقیقت آفرینش ما در دین حق نهفته است چرا که روز قیامت هم، همین دین حق است که آشکار خواهد شد. براساس ظهور باطن و حقیقت دین حق در قیامت میتوان نتیجه گرفت ملاک هر حق و باطلی، دین حق و الهی است و این مسئله اهمیت دین را در همه ی  ابعاد و در تک تک لحظات زندگی بشر مشخص می کند و به رابطه تنگاتنگش با ظاهر و باطن جامعه بشری و بشر اشاره دارد...

با این اوصاف میتوان این نتیجه را گرفت که:

بشر اگر به فکر سعادت و رستگار شدن و آسایش ابدی و اخروی خویش است - که البته منافاتی با آسایش دنیوی ندارد- باید تمام مناسبات زندگی خویش را اعم از ظاهر و باطن مطابق و پیرو دین حق سازد چرا که اگر اینطور نباشد و ظاهر یا باطن یا هر دو را مطابق و پیرو دین غیر الهی (بشری) سازد، در روز قیامت که روز ظهور بواطن است باطن آن شخص با باطن دین حق زاویه و تضاد دارد و فرد در آن روز خلا های بسیاری را در خود احساس می کند چرا که باطنش را براساس شریعت حق مطابق تکوینش رشد نداده و او را روز به روز از اصل خود -دین حق- دور و دورتر ساخته و آن روز است که فشار و عذاب را باید تحمل کند و این فشار و عذاب جز به دلیل خلاهای باطنش و تضادهای باطنش با اصل خود نیست..

پس الهی! یاریم ده تا در این چند صباح، باطن و ظاهرم را مطابق تکوینی که برایم در نظر گرفتی -دین حق- رشد دهم و در روز قیامت که روز دین و روز ظهور بواطن دین است افسوس و حسرت نخورم و آه سر ندهم...!

 

الهی! دستم بگیر که محتاجت هستم.

 

والسلام.

تیرماه/1394