از دیرباز خصوصا پس از ظهور اسلام، در سطح نخبگان و خواص و در مجامع علمی و فرهنگی و فکری، همواره اختلافات فکری – علمی وجود داشته که گاهی به عرصه های اجتماعی و سیاسی هم کشیده می شده است.
اکنون در صدد نیستیم که به ماهیت و چرائی این اختلافات بپردازیم.لذا فقط اشاره کرده و به صورت مختصر، نکاتی را گوشزد می کنیم....
...آقایان روحانیون نباید خود را از سیاست دور نگه دارند. ...از همه عارف‌تر، امام بود. چه کسی در کشور به حدّ عرفان
امام می‌رسید؟ دیدید چگونه وارد میدان شد؟ مثل شیر. امام درباره‌ی استاد
بزرگوار خود _مرحوم آقای شاه آبادی_ گفته بودند که ایشان اهل مسائل سیاسی
بودند. همچنین من در جایی از امام شنیدم که مرحوم آقای شاه‌آبادی روی منبر
گفته بودند که اگر کسی دور و بر من بود، قیام می‌کردم. بنابراین عرفان
موجب نمی‌شود که انسان برود در گوشه‌یی بنشیند. البته درست فهمیدن مسائل
سیاسی و سالم طرح کردن آن، مسأله‌ی دیگری است؛ اما انزوا و انعزال از
سیاست، به‌هیچ‌وجه مصلحت نیست.
در دیدار با فرزند آیت‌الله شاه‌آبادی و جمعی از مردم 1377/01/24
پ.ن:
حال کسانی که می گویند "مسجد مکان عنوان کردن بحث های سیاسی نیست" چه پاسخی دارند...؟؟!
پیامبر(ص) و امام علی (ع) که از بزرگترین الگوهای ما بودند و هستند چگونه بودند...؟؟!
یا مدبر
کلمه "عرفان" از عرفه و معرفت می آید و به معنای شناختن است. معرفت و شناخت بدست آوردن نسبت به حقایق و واقعیت های عوالم موجود... معرفت و شناخت کسب کردن نسبت به حقایق و واقعیت های وجود انسان...
وجودی که می تواند با شکوفایی و رسیدن به کمال انسانیت به جایگاهی خیلی خیلی... والاتر از ملائک نیز برسد... برسد به جایگاهی که ملائک همنشین او شوند... انسان کامل شود... و اسماء و صفات الهی را درون خود به ظهور برساند... جایگاهی که می تواند با شکوفایی و بالقوه شدن خلیفه خدا بر روی زمین شود...
...
